փառքի մեջ լինել, մեջ հռչակ վայելել ◆Սևունցը միութենական լայն ճանաչման էր արժանացել։ Մի խոսքով՝ աստղը փայլում էր զորավոր ուժով։ «Գրական թերթ»◆Նացի Գերմանիան կայծակնային արագությամբ գրավեց Արևմտյան Եվրոպան, Կյորինկի [Գյորինգի] աստղը ավելի փայլեցավ։ «Զարթոնք»◆Չնայած իր առաջացած տարիքին, նրա աստղը դեռևս մեկ–մեկ փայլում է քաղաքի բեմում։ (Վահրամ Փափազյան)
բախտավորվել ◆Բայց չհուսահատինք, մեր աստղն ալ օր մը անշուշտ պիտի փայլի։ Երվանդ Օտյան◆Որսորդը հրացանը ուսն առնելուն պես, շան աստղը փայլում է, այնպես է ուրախանում։ (Ղազարոս Աղայան)◆Հավատում եմ հոգով բախտին ժողովրդիս, / Նրա աստղը պիտի պայծա՛ռ փայլի այնպես։ Սիլվա Կապուտիկյան
հաջողություն ուղեկցել, լինել ◆Տեսնելով որդուն ու պայտառին (ողջ), նա երեխայի պես ուրախացավ։ «Կարծես բախտի աստղը փայլում է»։ Անդրանիկ Հովսեփյան◆Եթե «Կազինո դը Լիբանում» բախտս ամեն տեսակետից փայլեց․․․ ապա նունը չի կարելի ասել սինեմայի մասին։ Սիլվա Կապուտիկյան
