աստված չունենալ

աստված չունենալ 1

1. անհավատ լինել ◆ Անզգամը Աստուծ չունի, անգութը՝ խիղճ։

աստված չունենալ 2

1. խիղճը կորցրած լինել ◆ Տնաշե՛ն, բոլորովի՞ն Աստված չունես, խեղճ մարդուն էդպես կքաշքշե՞ն։ ◆ Խելոք, սուսիկ, փիսիկ, այսքան կ՚ըլլար։ «◆ Աստված մ՚ունենար [մու՛նենար, «մի՛ ունենար»], ձգե օրերով», կ՚ըսեին հարսները, երբ իրենց ծիծը կը քաշեին բերեն։ Հակոբ Օշական ◆ Փրկված հոգի մը չարչարանքներու կը մղես, խի՛ղճ, ◆ Աստվա՛ծ չունի՞ս դուն․․․ Աստուծմե չե՞ս վախնար։ Վահե Հայկ ◆ —Տեսնում ես, որ չեմ կարողանում ավելի արագ գնալ, ախր Աստվա՜ծ ունես։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Բա դու չես ամաչու՞մ, սաղ գեղը քանդում, տակն ու վրա ես անում, բա դու Աստված չունե՞ս։ (Ղազարոս Աղայան) ◆ Աստված չունի՞ս դուն, հարգանք տարիքիս․ / Մինչև կոկորդս է հասեր ա՜լ հոգիս։ (Ռուբեն Սևակ) ◆ — Ես նրա բարեկամն եմ․․․ թողեք տեսնեմ նրան․․․միթե՞ դուք Աստված չունեք։ (Րաֆֆի) ◆ —Կերա՜վ, կերա՜վ ինձ,, էս շան ծիծ կերածը։ Աստված ու՞նի սա, խիղճ ու՞նի։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆  Մե անգետ մարդ էր ընկնըմ քո ձեռ, չանքի [«մինչ՛և»] մեռնելուն պըտի չարչարի՞ր, քեզի Աստված չկա՞։ (Փոկոտն) ◆ —Պատմի՛ր, թե չէ կսպանիմ, ընձի Աստված չըկը։ (Սասուն) ◆ Էրեգվան դեսը մահվան քրտնքումը քառսուն ջեր [«անգամ»] անց ու դարց իմ արի։ Մե քիչ էլ Աստուձ ունեցի, օխնած հոքի, է՜։ Գաբրիել Սունդուկյան

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։