(ժղ․) անթիվ-անհամար (է) ◆ Մեր ծովի ավազի չափ հարստությունից այդ մի քսակ ոսկին էր մնացել։ (Պերճ Պռոշյան)◆ «Նրանք բազմաթիվ են ավազի պես։» «Եթեր»◆ – Էկա՜ն, էկա՜ն, չանց ծովու ավազ, / Չանց խիզրի թեփ շատ։ ◆ Ծովու ավազեն ալ շատ պահված կը սպասեին սև դդումին մեջ։ Հակոբ Օշական◆ Աստղերուն թիվով զավակներ ունեին, ծովի ավազներուն համարնքովը թոռներու և թոռորդիներու շարքեր մը մեծցուցի այս ծունկներուս վրա։ Թլկ․ ◆ Ծովու ավազին խեսաբ կըեր, / Էրկնուց աստղին խեսաբ կըեր․․․ / Խեծլին [«հեծյալին»] խեսաբ չկըեր։
