ավանդական ուղղագրություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑvɑndɑkɑn uʁːɑɡɾutʰˈjun]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) ուղղագրության սկզբունք, համաձայն որի բառերը գրվում են ոչ թե այնպես, ինչպես տվյալ շրջանում արտասանվում են, այլ համաձայն այդ բառերը գրելու տրադիցիայի, ավանդության ◆ Այժմ մենք գրում ենք մարդ, վարդ, բարդ, թեև դրանք այժմ արտասանվում են մարթ, վարթ, բարթ։

Հոմանիշներ

1. պատմական ուղագրություն
2. պատմական գրություն

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ традиционная орфаграфия, традицонное правописание (ru) ‎(tradicionnaja orfagrafija, tradiconnoje pravopisanije)
• անգլերեն՝ traditional spelling, orthographe traditionnee, traditionelle Orthographie
• ֆրանսերեն՝
• գերմաներեն՝

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։