արդարամտություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑɾdɑɾɑmtutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (բրգ․) մարդուն բնորոշ բարոյական այնպիսի հատկություն, որն իր համար կանոն է դարձրել ասել ճշմարտությունը, չթաքցնել այլ մարդկանցից և իրենից գործերի իրական վիճակը


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։