(արյուն֊արտասունք լալ՝ քամել, վաթել, արյան աչոք լալ, չափել կուց֊կուց արյուն թափել) դառնորեն ողբալ ◆ Ժողովուրդը արյուն֊ արտասունք է թափում թուրքի ձեռքին (Հրաչյա Քոչար)◆ Հոգեվարքի մեջ էր երեխան, մայրը գիտեր ատիկա, և արյուն արցունք կը թափեր լռելյայն Ենովա Պետեան } ◆ Մի նեքսև մտի, խեղճ Մահմատ֊Հասանին հարցրու՛, արին արտասունք ա թափում մեր էս մովրովի ձեռքից (Պերճ Պռոշյան)◆ Էս վըրաց թավադներու մեջ ջիվան կինքըս մաշեցի, Էս սիվասիրտ յարի ձեռքին արուն֊արտասունք թափեցի Ս֊Ն ◆ Քո տատ Արուսը ամեն օր արյուն արտասունք էր թափել տալիս(Հրանտ Մաթևոսյան)◆ Ի՞նչ կըթափես կուց֊կուց էրուն, չէ գյո [«ահա»] էկավ բարի գարուն ◆ Հազար հազարներ են տնքում, միշտ քաղցած․ անթիվ ճակատներ են կռացած, արյուն արցունք լալու համար Աշոտ Հովհաննիսյան◆ (Իր ընկերակիցները) ընդhանրապես բիրտ էրիկներու ծեծերուն տակ արյուն արցունք կու լայինՀակոբ Օշական◆ Արեգակով այրված, տոթով խաշված խղճալին, Քնահատության ձեռքից րյան աչոք է տալիսՇիրին◆ ֊Մեր ճակատագիրն է, որ էսպես արյուն֊արցունք քամենք, մղկտա՞նք Ահ ◆ Հայուհին ընկած խաչի առաջին, Արյուն արցունք է չափում աչքերից◆ Կնիկն էլ արոին֊արտասունք չափելով գեղն ընկած ման էր գալի Հովհաննես Ճուղուրյան
ողբագին դիմել ◆ ֊Կնիկ, ես աղաչեցի, արյուն֊արցունք թափեցի, ձեռքերը համբուրեցի Աշոտ Հովհաննիսյան◆ Իր հեք լքված կինն արյուն արցունք թափելով, կ‘աղաչեր կպաղատեր ամուսնին, քչիկ մը դրամ ղրկեր իրեն Եր ◆ Իմ աղջիկս ինծի դարձնելու համար պաղատանք, արցունք և արյուն կթափեմՊետրոս Դուրյան
