Jump to content

արտաքին խոսք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑɾtɑkʰin ˈχɔskʰ]

Բացատրություն

  1. (հոգեբ.) հնչող խոսքը, որը լսելի է ոչ միայն խոսողի, այլև ուրիշների համար (արտաքին բանավոր խոսք)


Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։