բաբելացերեն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑbɛlɑt͡sʰɛˈɾɛn]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) Ասուր-բաբելական լեզվի կամ հին աքքադերենի այն ճյուղը, որ մ․ թ․ ա․ երկրորդ հազարամյակի կեսերին արդեն առանձին բարբառ էր, և որը Բաբելոնի մշակույթային գերակշռության հետևանքով դուրս մղեց ասուրերենը, իբրև պաշտոնական լեզու (կառուցվածաքային բնույթի մասին տե՛ս Ասուր-բաբելական լեզու բառահոդվածը)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. Նոր աքքադերեն

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։