բանատողի գեղահնչյունացում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑnɑtɔʁi ɡɛʁɑhnt͡ʃʰjunɑˈt͡sʰum]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Հատուկ անուն

  1. (գրկն․) բանաստեղծական խոսքը սահունացնելու եղանակներից մեկը, որի էությունն այն է, որ բանատողում, տան կամ բանաստեղծության մեջ օգտագործում են միատեսակ հնչյունային կազմություն ունեցող բառեր, մի բան, որ խոսքին տալիս է առանձնակի հնչյունային գունավորում և արտահայտչականություն


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։