բանատողի ներդաշնակություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑnɑtɔʁi nɛɾdɑʃnɑkutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Հատուկ անուն

  1. (գրկն․) երբեմն այդպես են անվանում բանատողի շեշտերի համաչափ դասավորությունը, ձայնի ելևէջները չափածո խոսքի մեջ, նրա բարձրացումը և իջեցումը, որոնք հաղորդում են խոսքի տարբեր ինտոնացիոն-իմաստային նրբերանգները


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Լ․ Տիմոֆեև, Ն․ Վենգրով, Գրականագիտական տերմինների համառոտ բառարան (Հայպետուսմանհրատ), Երևան, 1957 — 247 էջ։