անուշադրության մատնել (մինչ հոգատարության կարիք ունի), անտեսել ◆ Խեղճի դեմքը այնքան ծաղկատար, այնքան այլանդակված էր, որ նրա վերա նայել չէր լինում։ Այս հանգամանքը բավական էր, որ տիկին Անիչկան բարձիթողի աներ յուր աղջկան։ (Մուրացան)◆ - Տեղի չի տա հանրային կարծիքին ճնշումին, եթե երեսփոխանական ժողովը բարձի թող ընե հանրագրությունը։ Մկրտիչ Կորյուն◆ Իսկ մեզ, իբրև արհամարհելի ուժ, բարձի թողի ըրած են: «Զարթոնք»
