բարձիկավոր լավա

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑɾd͡zikɑvɔɾ lɑˈvɑ]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (երկրբ․) լավա, որը արտավիժել է ջրում կամ տիղմի մեջ


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հողմիկ Սարգսյան, Ռուզաննա Սարգսյան, Երկրաբանական տերմինների եռալեզու հանրագիտական բառարան, Երևան, «Զանգակ», 2014 — 672 էջ։