բաց կոտրվածք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑt͡sʰ kɔtɾˈvɑt͡skʰ]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (ռազմ․) երբ կոտրված մասում մաշկից դուրս է ցցվում կոտրված ոսկրի ծայրը` խախտելով մաշկի ամբողջականությունը, ինչպես նաև լինում է կտրված կամ պատռված վերք և արյունահոսություն


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։