(խսկց․) լուռ, լռակյաց ◆ Գլուխը կախ, բերանը փակ լսում էր։ ◆ —Աստծու բարևին ի՞նչ եղավ, տնաշե՛ն, որ անցնում ես բերանդ փակ, ինչպես փոխինդ լցրած ԱՀ․ ◆ Հիմա դրա՛մ կա, բերանները կուղպ են, բայց սրտերը այս գյուղի մեջ կրնա՞ն ուրիշ բան ըսեն։ Էդուարդ Բոյաջյան
գաղտնիք պահել իմացող ◆ —Համեստ, բերանը գոց մարդ․ ամեն գաղտնիկ կրնաս իրեն վստահիլ։ ◆ –Հանկարծ գեղամիջումը բան չասես։ —Ես բերանս խուփ մարդ եմ, անունդ կրիլ չեմ։ ◆ —Ես ուղղակի պաշտում եմ բերանից խուփ մարդուն։ ◆ Ըն ուվեկու աստիլ չի [«նա ոչ ոքի չի ասի»], պերոնը փագ մաշտ [«մարդ»] է։ ◆ «Աղեք կնիք է ան ֆուխարեն [«աղքատը, խեղճը»], յեմ ալ [«համ ել»] պերանը շատ սըխը է»։ Լևոն Բաշալյան
