գետինը մտնել

Հայերեն դարձվածք

1. սաստիկ ամաչել, ամոթահար մնալ ◆ Արքան ամոթից գետինն էր մտնում։ Նա մինչև մազերի ծայրը կարմրել էր։ Պերճ Զեյթունցյան ◆ — Գետինն էլ չես մտնում․․․ մազը կտրած, հլա մեր երեխեքին էլ աշխարհ ես դաս տալի։ (Խաժակ Գյուլնազարյան) ◆ — Չե՞ ս ամչնար [ամըչնար]՝ պանիր կ'առնես, կարագ առնելուն չե՞ս կարմրիր, սոխ վերցնելուն գետին չե՞ս մտներ, անամոթ մարդ։ ◆ Այլապես, մենք ոչ թե պետք է հրճվինք, այլ տասն անգամ գետնին տակ մտնենք․․․ 10․000 ստորագրություն հավաքված ենք որպես բողոքի արտահայտություն Հայաստանի իշխանություններու դեմ։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ — Այցելուներուն առջև ամոթես գետնե գետին մտնողն ալ ես եմ։ Վահե Հայկ ◆ — Անանկ հիմար-հիմար բաներ ըսավ, որ ես ամոթեն մեկ քանի անգամ գետին մտա-ելա։ Գուրգեն Մահարի ◆ — Էտ որ աստավ [«ասաց»]՝ հողը մդա։ ◆ Ես ինձ մեղավոր եմ զգում, ոչ միայն իմ փոխարեն, և ամաչում եմ գետինը մտնելու չափ։ ԳԱ ◆ Ես հարմար գետին էի որոնում մեջը մտնելու համար։ (Խաժակ Գյուլնազարյան)

գետինը մտնել 2

1. մեռնել ◆ — Դե մեռի՛ր, էլի՛, գետինը մըտիր։ Հովհաննես Թումանյան ◆ — Բա չե՞ս ամաչում։ / Ավելի լավ չէ՞ գետինը մտնես։ ◆ Մնացի ես, էս իմ գետինը մտնելու չոր գլուխը։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ — Յի՞ս էլ Սանթուրովի պես կուտըր ննգի՜մ։ Վայ, գեդինը վուր մտնիմ, է՛ն լավ չէ ինձ համա՜։ Գաբրիել Սունդուկյան ◆ — Վա՜յ աչքս կուրանար․․․ ի՜նձ գար վերքը․ գետի՜նը մտնեմ ես։ Դերենիկ Դեմիրճյան

գետինը մտնել 3

1. ((հզվդ․) գետնի տակ մտնել) կորչել, անհետանալ ◆ Ամեն ծակ ու ծուկ փնտրեցի․․․չկա, չկա ու չկա էդ դանակը, ոտով գլխով կորավ, գետին մտավ։ Ռափայել Պատկանյան ◆ Ապա կորչում էր նեղ փողոցների լաբիրինթոսում, կարծես մտնում էի գետնի տակ։ (Ակսել Բակունց)

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։