գերփոխհատուցում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɡɛɾpʰɔχhɑtuˈt͡sʰum]

Գոյական

  1. (հոգեբ.) Ա. Ադլերի (1870-1937) ստեղծած անհատական հոգեբանության հասկացություններից մեկը, որով բնութագրվում է այն վիճակը, երբ թերարժեքության հաղթահարման հակումը դառնում էծայրահեղորեն արտահայտված և նևրոտիկ բնույթի և հանգեցնում է բնավորության որոշ ախտաբանական գծերի (ծայրահեղ ու հիվանդագին ինքնասիրության, փառասիրության և այլն) ձևավորման


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։