գլխե ելլել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն դարձվածք

  1. (արևմտհ․) խելքը՝ իրեն կորցնել, գլխահան լինել ◆ Իմամին կինը Ալի Յավուզի կողմե առևանգվելե հետո գլխե ելած, զբոսավայրերու մեջ արևելյան պարերով, մանավանդ պորտախաղությամբ համբավավոր դարձած էր։ ◆ Իր քիթը ավելի կը մխրճվեր անորականջին ետև, զմայլելի անուշահոտությամ մը գլխե ելած: Շահան Շահնուր

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։