(արևմտհ․) իրեն սիրահարեցնել ◆ Եվայի այս աղջիկը զիս գլխե հանեց, զիս փորձեց և իմ սուրբ կոչումես բաժնելու ջանաց։ (Մաթևոս Մամուրյան)
խաբել-մոլորեցնել ◆ Գլխե հանած էր էրկանը անդրանիկ տղան և անուղղակի զայն մղած սա սպանության։ Հակոբ Օշական
գայթակղեցնել ◆ «Մեր ամուսինները գլխե կը հանե և զանոնք խելագար շուներու կը վերածե»։ «Զարթոնք»◆ -Փոստա՜լը, փոստա՜լը, ով գիտե ո՛ր ծառաս գլխե հաներ է: (Գրիգոր Զոհրապ)
