թողնել, որ իրեն սպանեն կամ վնասեն (առավ. ժխտ.) ◆ Հինգ տարի սարու ձորի, գազան, հարամու գլուխը չի' տվեց, պահե՛ց։ (Խաչատուր Աբովյան)
իրեն զոհել՝ սպանվելու (կամ ուրիշ) վտանգի ենթարկել ◆ Այդ բանի համար ես գլուխս կտամ: Մլխս ◆ - Ի՞նչդ է պակաս, որ գըլուխդ փորձանքի ես դու տալի: Հովհաննես Թումանյան◆ - Կմտածեմ, թե ինչպե՞ս էլավ, որ ինքն իր գլուխ փորձանքի չտվեց, սաղ ի մնացեր։ (Հրաչյա Քոչար)
