գլուխը փաթթել

գլուխը փաթթել 1

1. մեկի գլխին զանազան (նախատական ևն․) խոսքեր թափել ◆ Քիչ մը գրագիրիդ դեմ կը բարկանաս և հետո կը սկսիս հայհոյություններով փաթտել Ենովք աղայի գլուխը։ Հակոբ Պարոնյան

գլուխը փաթթել 2

1. մեկի վրա բարդել, մեկի գլխին կապել ◆ Բավական աշխատեցա որ հանցանքը դեղագործին աշակերտին գլուխը փաթթեմ։ Երվանդ Օտյան ◆ ֊Տունը կերակուրի հրավիրեր են ու Պերճուհիին գլուխը փաթթելու փորձեր ըրեր են։ ն

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։