գլուխ քաշել

Հայերեն դարձվածք

1. հանձն առնել, հոգ տանել ◆ -Մինը պտի էն տան անդամների աշխարհային հոգսերը քաշի, նրանց ապրուստին, նիստ ու կացին, լավ ու վատին գլուխ քաշի: (Պերճ Պռոշյան)
2. տեր կանգնել ◆ Արտն էր գնում՝ այգին էր անտեր մնում, այգուն էր գլուխ քաշում, տունն էր անտղամարդ երկյուղի մեջ։ (Պերճ Պռոշյան)

գլուխ քաշել 2

1. (արևմտհ․) վերցնել, հեռանալ ◆ -Որդյակ, ինչո՞ւ ոտքերդ ձեռքերդ ասանկ մեյմեկ կողմ գլուխ քաշեր են: Հակոբ Պարոնյան

գլուխ քաշել 3

1. (բրբ․) ամեն տեղ խծկվալ, քիթը խոթել ◆ -Օ՜, գիտե՞ս նա ինչն է, ամեն ինչի գլուխ է քաշում:

գլուխ քաշել 4

1. (բրբ․) կարճ ժամանակ տեսակցել ◆ Ըսօր հաց թխիլի վախտը Անուշը տըղին մին քանի հեդ [«անգամ»] ըղարգեց, որ քընտըըռնըվեքին կըլուխ քաշի, կա [«գա»]։

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։