դաշնաձայնել

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [dɑʃnɑd͡zɑjˈnɛl]

Բայ

1. դաշն՝ ներդաշնակ հնչել ◆ Թվում էր, թե երկինքն ու երկիրն էին մշտապես, պահի հավերժությամբ արբած, մի կատարյալ երաժշտության մեջ դաշնաձայնում: Հ

Թարգմանություն

• անգլերեն՝
• ռուսերեն՝

Աղբյուրներ

• Ա․Ս․ Գալստյան, Նոր բառեր, Պրակ Գ, Երևան, «Ասողիկ», 2017 — 158 էջ։