Հայերեն

Ստուգաբանություն

(իրավգ․) դատական քննության հարաբերականորեն ինքնուրույն կառուցվածքային մաս, որտեղ ելույթ են ունենում դատավարության մասնակիցները, որոնք իրենց դիրքերից ամփոփում են դատաքննության արդյունքները և կողմերը վերլուծում ու գնահատում են դատաքննության ժամանակ հետազոտված ապացույցները, դատարանին են ներկայացնում իրենց դատողությունները՝ մեղադրանքի ապացուցված լինելու կամ չլինելու, հանցագործության որակման, ծանրացուցիչ կամ մեղմացուցիչ հանգամանքների, ամբաստանյալի պատժի վերաբերյալ, ինչպես նաև դատարանին առաջարկություններ են ներկայացնում դատարանի կողմից լուծվող մնացած այլ հարցերի մասին
(իրավ․) դատաքննությունն ավարտելուց հետո նախագահողը հայտարարում է, որ դատարանն անցնում է դատական վիճաբանություններն ունկնդրելուն և ամբաստանյալի վերջին խոսքը լսելուն

Թարգմանություն

Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։
Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։