դատապարտող (վերջնական) խոսքն ասել. ճակատագիրը որոշել ◆ Եվ դու, հայրենի՛ք, լսում եմ արդեն, / Կարդում ես ահեղ քո դատավճիռ. / Շրթունքդ ինձ միշտ պիտի նզովեն - / «Վասա՛կ, այս ի՞նչ էր, որ գլխիս բերիր»։ Հովհաննես Հովհաննիսյան◆ - Ոչինչ նրան այլևս չի օգնի, - հազիվ ինձ զսպելով, ասես դատավորի նման կարդացի դատավճիռը: Երեկոյան Երևան
