մի բանի վրա ժամանակի ընթանցքում կուտակված նստված (փխբ․)◆ Կոմիտասի շնորհալի ձեռքով նրանց («Կռունկ», երգեց) սրբվեց դարերի փչեց, նոր շունչ ու թռիչք առավ։ Հայրենիքի ձայն◆ (Պատկերների շարքի) վրա շերտ-շերտ իջել էր օրերի փոշին, իջել էր, աղատել, ծածկել։ (Ժիրայր Ավետիսյան)◆ համեմատության համար՝Ցրվի մի օր մուժը, մշուշը դարավոր Նաիրիի դեմքից և զվարթ ու խնդուն, որպես ինքնակալ մի արքա-ժողովուրդ, ելնե դարերի փոշուց ազա՜տ Նաիրին։ Եղիշե Չարենց◆ Աստվածային վսեմ «Տաղեր», / Որ ծալքերում մագաղաթի / ժամանակն է փոշով թաղել: Պարույր Սևակ
