տհաճություն՝ դժգոհություն արտահայտել (համապատասխան դիմախաղով) ◆ - Մարդը մի շաբաթ առաջ նրա անունը լսելիս դեմքը թթվեցնում էր, հիմա հոգին չի տալիս չտեսած։ ԱլՇ ◆ Կնճռոտ, դեմքը թթվեցուցած, սպան ելեր էր քարայրեն, նեղված գորշ ձեթեն։ Հակոբ Օշական◆ Իմ այս խոսքերի վրա տեսուչ կոչվածը դեմքը թթվացրեց: Ստեփան Զորյան◆ Գուլյաշի տեսքից դեմքը ծումռելով՝ կամբոլորովին չէր պատասխանել։ (Պերճ Պռոշյան)◆ «Վասիլի Սեմյոնիչին այնքա՜ն է դուր գալիս մեր Աստրոչկան...»: Ես թթու դեմք ընդունեցի և ուսերս թոթվեցի։ ՎԳր ◆ Քիչ չզարմացա նաև այն բանից, որ մայրն այս անգամ թթու դեմք ցույց չտվավ ինձ։ Ն-Դ ◆ Իսկ երբ, լինում էր, հիշեցնում էին նրան «սանիկի» մասինի - Արամ Անտոնիչը թթու դեմք էր շինում: Եղիշե Չարենց◆ - Ես տեսա, որ մուշտակը վերցնելուցս հետո նա սաստիկ թթու դեմք ձգեց վրադ: (Պերճ Պռոշյան)◆ Աչքի էր անցկացնում խորտիկները, ու դեմքը թթվում էր: ◆ Խաչապաշտ տերություններ մեզի երես դարձուցին. բոլորին դեմքը թթու եղավ, ու սիրտը քար։ Էդուարդ Բոյաջյան
