դիվանագիտական պաշտպանություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [divɑnɑɡitɑkɑn pɑʃtpɑnutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (միգ․) Միջազգային իրավունքի տարրական սկզբունք, որի համաձայն պետությունն իրավասու է պաշտպանելու իր սուբյեկտներին, որոնք տուժել են մեկ այլ պետության՝ միջազգային իրավունքին հակասող գործողություններից, որից նրանք չեն կարողացել բավարար փոխհատուցում ստանալ սովորական ուղիներով։
  2. տե՛ս նաև միջազգային իրավունք (հանրային)


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Միգրացիայի ոլորտի տերմինների բառարան, Գյումրի, «Միգրացիայի Միջազգային Կազմակերպություն», 2013 — 175 էջ։