գոռոզանալ, քիթը ցցել ◆ - Տո՛, մեկ բարով-Աստծո բարին էլ ա գլխիցդ ղհաթ էլե՞լ [«կտրվե՞լ է»], որ դունչդ ցցում ես, ու եդ փախչո՞ւմ։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ - Ես ինձ շատ մենծ ոմն էի կարծում, դունչս շատ բեր էի բռնում, իմ նշանածիս չէի հավանում։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Դունչը տնկակ է ման գալիս։ Նոյեմբերյան ◆ Ամա հրամանն տեսավ որ ունի, / Դունչն էլ մեկ գազ նա բարձր ցցած՝ / Մըտավ գեղի մեջն անմահ, անկասկած։ (Խաչատուր Աբովյան)◆ Երբ շինականը կխոսեր, դոկտոր Բուրբոնյանը դունչը երկինք ցցելով՝ իր pեխերի [բեխերի] հետ կխաղար։ (Վահրամ Փափազյան)
