պարզվում է, որ, դուրս է գալիս, որ ◆ -Դու մի ասա էս անտերը շոգից գետը մտած արջ է։ ◆ Դու մի՛ ասիր՝ էդ տեղերը ավազականոց էն եղել։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ - Համբուրեցի երեքն ալ ու ճամբա ելան։ Դուն մի ըսեր որ վերջին տեսնալս է եղեր ատիկա։ Վահրամ Մավյան◆ - Դու մի ասիլ՝ հնուց էդ պատում գանձ է եղել պահած։ Հովհաննես Թումանյան◆ Ես հասկացա թե տերը էկավ տուն, դուն ասիլ մի՝ գելը եկավ։ Արամ Ղանալանյան
իմացած եղիր, որ ◆ Ես հասկացա թե տերը էկավ տուն, դուն ասիլ մի՝ գելը եկավ։ Պերճ Զեյթունցյան◆ - Մի՛ ասա դուն՝ էս քու Օսեփը միր խոստացածի վրա մե իմքին «բան» ավելցնում է ու իրիգուն ախչկան նշնում է։ Սունդ.
