ետևոյմ մնալ (ֆիզիկապես), համաքայլ չընթանալ ◆ Այնուհետև Գիքորը ետ էր ընկնում։ Հովհաննես Թումանյան◆ Որ մտնում են անտառի խորքը, թիկանապահները ետ են ընկնում ու երկու եղբայր մնում են մենակ։
ետ մնալ ◆ Ջիվանի, ետ ընկա, շատ մնացի ետ։ (Ջիվանի)◆ Մի՛ տրտնջա։ Եթե լավից ետ ես ընկել՝ ինքդ հասիր։ Պարույր Սևակ
ուշանալ, ուշ մնալ ◆ Հա, աղա ջան, շատ վախտ էր հիվանդ… համա ըսկի մի օր էլ բանից եդ չէր ընգել։ (Նար-Դոս)◆ Երբեք եկեղեցուց ետ չէին ընկնում ժամերգության ժամանակ։ Վրթանես Փափազյան
թրանալ, իրեն զրկել (մի բանի մասնակցելուց և այլն) ◆ Կարո՞ղ էինք Գրիգորը, ես կամ Գարեգինը գեթ մի օր առանց մի որևիցե պատճառի ուսումնարանից ետ ընկնել։ (Նար-Դոս)◆ –Ամեն օր ես քյանի կտիսնամ, առատուն իրիկուն կէրթաս ժյամ․ իսկի օրմ ժյամուց չիս ինե ետ։ ◆ –Պասս էլ չիմ կոտրում, ժամեմեն էլ հիդ չիմ ննգնի իմ օրումը։
