(հոգեկան) ցնցում ապրել (անակնկալից) ◆ Ծովում կորցրի երկու եղբայր, /Նավավարներ ինձ նըման,/ Որ իմաց – երկինք, աշխարհ /Ասես, գլխիս փո՛ւլ եկավ։ (Ալեքսանդր Ծատուրյան)◆ Երկինքը կարծես փուլ եկավ գլխիս․ այդպիսի խոսք լսել Արդուկյանից ես չէի սպասում։ (Մուրացան)◆ –Այդ տեսարանը զարհուրեցրեց ինձ, երկինքը կարծես փլավ իմ գլխին։ ◆ Կարծես, ամբողջ երկինքը փուլ եկավ էֆենդու գլխի վրա և ճնշեց նրան իր սարսափելի ծանրության ներքո։ (Րաֆֆի)