(հզվդ․) իրեն երջանիկ զգալ․ ◆ Ուրախությունից երկինք էր թռչում ու կարծես մի մեծ գանձի տեր դառնում։ Պերճ Զեյթունցյան◆ Բայց երկինքը վերացած այդ քնքուշ, փխրուն էակը (մայրը) կրնա հանկարծ ժայռի նման կարծրանալ։ ◆ Ծնողական ժողովում որդուն գովեցին․ երկինք բարձրացավ։
բարձր գաղափարներով, իղձերով ևն․ տոգորված լինել ◆ - Էլի մայրդ երևի հիվանդ է։ Խեղճ պատանի, դու սլանում ես երկինք, նա կպած երկրին։ ԱլՇ
