մեծապես (նաև չափից դուրս) գովել ◆ Արդեն մարդկանց սկսեցին աստվածացնել, երկինք բարձրացնել։ («Ս Հայ․») ◆ - Այդպես ինձ երկինք մի բարձրացնիր, հանկարծ վայր կձգես։ Ն-Դ ◆ Իրարու ետևից զիրար գետինը կ'անցունեն, իսկ երբ դեմ առ դեմ գան՝ զիրար երկինք կը բարձրացունեն։ Հակոբ Պարոնյան◆ Կեղծավոր ածականներով լեցուն ճառ մը արտասանել, բարձրացնելով այս ու այն բարեջան գրագետը [«գրող»] դեպի երկինքներուն երկինքը, Շեքսբիր [Շեքսպիր] կամ Հոմերոս անվանելով զայն։ Կոստան Զարյան◆ Մի անգամ Փարիզում, ընկերիների շրջանում Ռոսսինին սկսեց մինչև երկինք բարձրացնել Բեթհովենին։ Հայրենիքի ձայն◆ Մի օր կար, նա Այվազովսկուն երկինքն էր հանում, մի ժամանակ էլ՝ մինչև դժոխքն էր իջեցնում։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Կուշտ եմ աժան հիացումներդ։ Երբ մեկը սիրես, երկինքը կը հանես․ ատես՝ դժոխք կը ղրկես։ Օչ ◆ Նույնիսկ ամերիկյան մամուլը․․․ երկինք էր հասցնում «խաղարարին»։ «Եր․» ◆ Ցնցված Շերը նախկին ամուսնուն վերջին հանգրվանը ուղեկցեց գովասանքի հուզիչ խոսքերով՝ մինչև երկինք հասցնելով այն մարդուն։ «Եթեր»◆ Օդ հանելով Սիլվա Կապուտիկյանին, Գ․ Էմինին,․․․չի էլ հիշում ո՛չ Հովհ․ Շիրազին, ո՛չ Վահագն Դավթյանին։ Գուրգեն Մահարի
(հզվդ․) երջանկացնել ◆ Որչա՞փ քաջերու խելքերը միշտ չափել է բախտը, / Նախ՝ երկինք է հաներ, հետո՝ վար թափել է բախտը։ (Ջիվանի)
