(երկուստեք) դժվարին՝ նեղ դրության՝ երկընտրանքի մեջ ◆ Երկու դարի արանքում, / Երկու քարի արանքում, / Հոգնել եմ նոր ընկերների / Ու հին ցարի արանքում։ Հովհաննես Թումանյան◆ Բայց ինչո՞ւ եմ մոլորվել, թրջվել, ճնշվել այս յոթը քարի արանքում: Դերենիկ Դեմիրճյան◆ - Էս օխտը քարի արանքում, պսակվելու վա՞խտ ես գտել, անասուն։ (Նար-Դոս)
