զահլան գնալ

Վիքիբառարան-ից
  1. մի բանից հոգնել,ձանձրանալ◆ Դատաստանից զահլեներս է գնում, հաշտությւնը լավ բան է։ Ալշ ◆ Մինչ դեռ Հայկը գանգատվում էր, թե ոչխարի կարծր մսից զահալան գնացել է: Ֆրանց Վերֆել ◆ – Դուք հերիք չե՞ք, որ զահլես գնա, դեռ ուրիշներին էլ կանչեցիք։ Հովհաննես Թումանյան ◆ –«Էս պիտի ու էն պիտմեն» զա՛հլես գնաց: Սունդ.
  2. գարշել, զզվել ◆ Բոյին եմ մտիկ անում՝ խելքս ա գնում, խեքին եմմտիկ անում՝ զահլես ա գնում: Արամ Ղանալանյան ◆ Հաշիվն այնպես խառնեց իրար, /Այնպես անկարգ, ցրված եղավ, /Որ խազեյնի զահլեն փախավ: Հովհաննես Թումանյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։