մի բանից հոգնել,ձանձրանալ◆ Դատաստանից զահլեներս է գնում, հաշտությւնը լավ բան է։ Ալշ ◆ Մինչ դեռ Հայկը գանգատվում էր, թե ոչխարի կարծր մսից զահալան գնացել է: Ֆրանց Վերֆել◆ – Դուք հերիք չե՞ք, որ զահլես գնա, դեռ ուրիշներին էլ կանչեցիք։ Հովհաննես Թումանյան◆ –«Էս պիտի ու էն պիտմեն» զա՛հլես գնաց: Սունդ.
գարշել, զզվել ◆ Բոյին եմ մտիկ անում՝ խելքս ա գնում, խեքին եմմտիկ անում՝ զահլես ա գնում: Արամ Ղանալանյան◆ Հաշիվն այնպես խառնեց իրար, /Այնպես անկարգ, ցրված եղավ, /Որ խազեյնի զահլեն փախավ: Հովհաննես Թումանյան
