(փխբ․) նվիրաբերել, զոհ տալ ◆ Մյուսը՝ բարի, իր կյանքը հայրենիքի զոհասեղանին դրած, բազում մարտերում վերքեր ստացած Վահրամ Պահլավունու...: Վահան Ամատունի ◆ Ազգիս սեղանի վրա ես դըրի, / Իբրև ողջակեզ իմ այս սուրբ ուխտին / Իմ ինչքը, կյանքը, վայելք, աշխարհի, / Ավելի քան զայն՝ քաղցր իմ ամուսին։ Ռափայել Պատկանյան◆ Ես ի քնզինքս ամբողջովին սեղանին վրա դրած էի: Հրաչ Զարդարյան◆ Ես քիչ եմ տվել՝ առածիս դիմաց, / Քեզ, ի՛մ ժողովուրդ, նվիրել եմ քիչ, / Քիչ եմ տոկացել քո կյանքի համար, / Զոհասեղանիդ չե՜մ բերել ոչինչ։ Սիլվա Կապուտիկյան◆ Ահավոր մոմենտի առջև ամեն մարդ պետք է ընդհանուրի սեղանին բերի ինչ որ ունի և կարող է։ Հովհաննես Թումանյան
