էկվիպոտենցիալիզմ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɛkvipɔtɛnt͡sʰjɑˈlizm]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

լատ. aequus` «հարթ, հավասար» + potentia` «ուժ, հզորություն»

Բացատրություն

  1. (ֆզլգ․) նյարդաֆիզիոլոգիայի, կլինիկական նյարդաբանություն, նյարդահոգեբանության ոլորտում գործառող ուղություն, որի կողմնակիցները սխալմամբ գտնում են, որ հոգեկան որոշ գործընթացներ հնարավոր են միայն գլխուղեղի մեծ կիսագնդերի բոլոր բաժինների գործառության պարագայում։ Այս տեսության որոշ դրույթներ տեղ են գտել նաև արդի նյարդահոգեբանությունում

Հոմանիշներ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Սիլվա Ամիրյան, Արտաշես Մարտիրոսյան, Ֆիզիոլոգիական տերմինների հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն բառարան-տեղեկատու (ԵՊՀ հրատարակչություն), Երևան, 2013 — 704 էջ, ISBN 978-5-8084-1819-6։