թարմատար բառ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [tʰɑɾmɑtɑɾ ˈbɑr]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (լեզվբ․) հավելադիր բառ (երբեմն՝ ածանց), որ, հարադրվելով, կցվելով այլ բառերի, որևէ նոր իմաստ չի ավելանում և կարող է ազատ ու անկորուստ վերանալ


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հ․ Լ․ Զաքարյան, Կետադրական բառարան․ Ուսումնական տեղեկատու, Երևան, «Զանգակ», 2013 — 240 էջ։