մի բանի շարանը (փխբ․) ընդհատել ◆ Սահակն ուզում էր դարձյալ բան ասել, բայց չէր համարձակվում կտրել Մարտին ապոր մտքերի թելը։ Ստեփան Զորյան◆ Պահ մը կտրեմ անոր հետ ունեցած խոսքիս թելն և ազգային քանի մը խնդիրներ շոշափեմ։ Մամ․ ◆ Աչքերը երկնքի մաքուր կապույտի մեջ սուզված՝ առանց նկատելու կտրեց դերին թելը։ Լևոն Շանթ◆ Մինչև հիմա լռել ու իրեն իրավունք չէր համարում ընդհատել յուր մեծավորի խոսակցության թելը։ (Պերճ Պռոշյան)◆ Խոհեմություն արեց խոսակցության թելը կարճել հետս։ (Պերճ Պռոշյան)
մի բանի վերջ տալ ◆ Օտարություն ու աքսոր՝ մահվան ղողա՛նջ են կարծես, / Հույսի թելը կտրող հոգեառնե՜ր ահավոր։ Հակոբ Նորունի
խզել ◆ Ի վիճակի է մեկ հարվածով կտրելու անցյալի հետ կապող թելերը։ Ալ․ Թոփչյան
