(խսկց․) տանը պահել (առավ. հասած աղջկա մասին) ◆- Աղջիկդ հասել է, ամուսնացրու գնա, թթու հո չե՞ս դնելու: ◆Նա էլի հետապնդում էր, որ իբրև հայր մտածի աղջիկ զավակի բախտի և պատվի մասին։ - Ի՞նչ տ'էնես աղջիկդ, տանը թթո՞ւ տի դնես: (Վահան Թոթովենց)◆- Վարտիքն մեջը թող պահե (տղան) ։ - Թթուն դնե: Հակոբ Օշական◆- Ալայը տվեն, դեոն չտվիր, թուրշու դեր զի, խնամա [«Բոլորը տվին, դուն չտվիր, թուրշու դիր զինք, խնամի՛»:
երկար պահել չօգտագործել կամ ընթացք չտալ ◆- Էդքանը ի՞նչ ես անելու, տնա՛շեն, թթու ես դնելո՞ւ: ◆Տատանման մեջ եմ՝ տա՞մ հրատարակության թե՞ ոչ։ Առայժմ թթու եմ դնում: Ն-Դ◆- Ի՜նչ օր [«որ»] տանիս կը՝ թթու կը դնես, մտածե, մեզ զա [«մեզ էլ»] պետկ է։
