(թիկունք շրջվել) ետ դառնալ-նահանջել-փախչել ◆–Կռիվ ամենատաք ժամանակը նրանք թողեցին ճակատը և թիկունք դարձնելով՝ փախան։ (Մուրացան)◆Բայ ցկռիվն սքանչելի էր, որովհետև քաջեր քաջերի հանդիպելով՝ ոչ մեկը մյուսին շուտով թիկունք չէր դարձնում։ ◆Չերկնչենք ու չվախենանք հեթանոսների բազմությունից և մահկանացու մարդու սրի դեմ թիկունքներս չդարձնենք։ Եղիշե◆Դու պատվով կատարեցիր հայրենիքի զինվորի սրբազան պարտքդ և թիկունքդ երբեք ցույց չտվիր թշնամուն։ «Եր․»◆Եկեք զոհվենք որպես տղամարդիկ, թշնամու դեմ մարտնչելով երես առ երես, այլ ոչ թե վախկոտների պես թիկունքով շրջվենք նրա կողմը։ «Եր․»
շրջվել (անտարբերություն դրսևորելով) ◆Երբ հանդիպել են և անզուսպ հրճվանքով վազել դեպի ձեզ՝ փաթաթվելու իրևենց հորը, շրջվել ու ցույց եք տվել ձեր թիկունքը, որ ավելի՛ քար է եղել, քան անպառաժ քարը «ՍՀ»։◆Մերթ ալ՝ անողոք ու անկարեկիր՝ թիկունքը կը դարձներ անոր։ Երուխան
