թուխ-թանաք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [tʰuχ tʰɑˈnɑkʰ]


Ածական

  1. (նորբ․) թանաքի պես թուխ՝ թխաթույր ◆ Վեր են ցատկում, գալիս շարվում իրար կողքի, և թուխ-թանաք և պատ-կտրիճ տղամարդիկ պարսպվում են ու բրգանում։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ[խմբագրել]