թուքը կպչել

թուքը կպչել 1

1. սարսափել-կարկամել, վախից ձայնը կտրել ◆ Արջին որ տեսավ ոչ, բերնի թուքը կպավ, բերնի թուքը չորացավ։ ◆ Խեղճ թագավորի թուք ու մուքը կպավ։ Չեր իմանում ինչ անի, ինչ վայ տա գլխին։
2. ծարավից պապակել ◆ -Էն երկար ճամփեն բռնեցի ու եկա, ոչ ջուր կար ոչ զատ, բերնիս թուքը կպել էր, բերնիս թուքը չորացավ էր։ ◆ Զաթի [«արդեն»] ծարավ թուքը-մուքը կպել էր․ առավ, քաշեց բերնին, մի կուշտ խմեց։

Աղբյուրներ

1. Պետրոս Սարգսի Բեդիրյան, Հայերեն դարձվածքների ընդարձակ բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարանի Հրատարակչություն», 2011։