իասություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɑsutʰˈjun]
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Բացատրություն
- (լեզվբ․) ռուսերենի որոշ այասական բարբառների արտասանության առանձնահատկությունը, երբ առաջին նախաշեշտ վանկում փափուկ բաղաձայններից հետո միջին և ստորին բարձրացման ձայնավոր հնչյունները միանում են, տալով մի նոր տարբերակ, որ գիտական տառադարձության մեջ նշվում է «и» նշանով, ինչպես՝ ви՛сна «весна», си՛ло «село», ри՛ка «река», пи՛ток «петок»
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։