ի՛նչ չանք էլ որ չթափեց ◆ Ձայն տվավ, կանչեց թագուհին, ինչ արավ-չարավ, բազեն մնաց էն ժայռին նստած։ Հովհաննես Թումանյան◆ Մենակ Դավիթը, ինչ արին-չարին,/ Մոտ չեկավ դուշման Մելիքի թըրին։ ◆ Հիմի էս անիրավին վեր ենք հատում, տալիս ենք, ինչ անում ենք, չենք անում, մերունը բաց չի թողնում։ ◆ Ինչ որ անում են, չեն անում, չի մտնում ասպանդակի ծակովը։ ◆ Ինչ անում են, չեն անում՝ պուճուր աղպորը չեն կարում ճամփից եդ դարձնել։ ◆ Իսկ երբ անպայման պետք է, ինչ անես-չանես՝ չի գրվում։ (Գևորգ Էմին)◆ - Բժիշկներն արին-չարին, ակնոց չելավ վըր իմ աչքին։ «Ավ․» ◆ -Ներս մտավ իմ հ'օդեն, անում, չեմ անում, ոչ կարամ բռնեմ ոչ էլ դուրս է հ'ելնում։
