իր ներսում տանջվել, իրեն ուտել ◆ Հալեպի [Հալեբի] մեջ սկսավ ինքզինք կրծել և ատեն-ատեն կրել բեռ, որ երբեք չեղավ ավելի ծանր քան հոգիին բեռը։ Սիմ ◆ Զգում էր, որ միակ պատասխանատուն ես էի, և կրծոտում էի ինքս ինձ: (Վահրամ Փափազյան)◆ Հորթը ներսեն կը պոռա, ինքզինքը կը կրծե: Համ ◆ Կը կրծոտվին ագռանե՜ր, ու կը ծամվին լեզունե՜ր.- / Քաղցը ինքզինք կը կըրծե, գազանի պես շաղղակար։ (Դանիել Վարուժան)
(իր ներսում) զարմանալ ◆ Չար կինը տեսնում է, որ էս անգամ էլ ջուր անց կացավ, ավելի է կատաղում իրեն կրծում: Հովհաննես Թումանյան
