իսկական բարդություն

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [iskɑkɑn bɑɾdutʰˈjun]

Բացատրություն

1. (լեզվբ․) հայերենում այն բարդ բառը, որի բաղադրիչները (արմատներ կամ որպես այդպիսին գիտակցվող բառեր) չեն պահպանում իրենց բուն իմաստնրը, միասին նոր իմաստ են արտահայտում և նրանց միջև գոյություն ունեցող շարահյուսական հարաբերությունը մթագնված է, այսպես՝ հացթուխ, ջրվեժ, հացագործ, ջրատար

Հոմանիշներ

1. իսկական բառաբարդում, իսկական բարդ բառ

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝ собственное сложное слово (ru) ‎(sobstvennoje složnoje slovo)
• անգլերեն՝ proper compound, solid compound
• ֆրանսերեն՝ composé proprement dit
• գերմաներեն՝ eigentliche Zusammensetzung

Աղբյուրներ

• Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։