կռվել, վիճել ◆ Մին էլ եկավ, դարձյալ չըկար. / Էս անգամը դիպան իրար. / Էլ անպատիվ, անկարգ խոսքեր, / Էլ հին ու նո՜ր, էլ հեր ու մե՜ր։ Հովհաննես Թումանյան◆ Էլի ըսենց մի էրկու օր դրանց խոսքը իրար իպավ: Պարտապեյ ◆ - Թորփաղ - երանալ խոսքը որ լսեցին...իրարոցով դիպան: (Պերճ Պռոշյան)
(բրբ․) շարժվել, վեր կենալ ◆ Կտեսնա՝ չէ, էսա խովիվ իրար չէ դեպնի: Մարոն ◆ Ժյադի [«ջադու»] պառավ կանչեց ուր ախչկան, ախչիկ երբեք իրյար չտեպավ ուր տեղեն։ Մարթակեր ախչիկ
շարժվել, իրեն պահել ◆ Էսա լաճ կա չկա վախտով շեն տան տղա էլեր ի, իսոր խյաբյար տալ [«խոսելը»], իսոր իրար տեպնել աղքատ խեղճ մարթու պյան չի։ Մարթակեր ախչիկ
