կոծել. ողբալ ◆ - Ծիտիկ-միտիկ , չալ-փետուրիկ, / Հողն ինչո՞ւ ես տալի գլխիդ: / - Թաո՜ւ, թաո՜ւ,-ասավ ծիտը - / Ես որ չտամ, ո՞վ տա հապա. / Մուկիկի պես աղպեր մեռավ, / Աշխարքն էսպես մնաց անտեր, / Ես որ հողը տամ իմ գլխին, / Մե՞ծ բան է։ Հովհաննես Թումանյան◆ - Մահը շատ, արցունքը ծով։ Հա, բայց թե գլխներիս վայ տալով, հող տալով խո չի լինի, համբերանք ունեցեք։ («ԳԹ»)
