(փխբ․) շտկվել, մեջքն ուղղել ◆ Դե լավ է էլի, ասա առավոտից մինչև իրիկուն էլ գլուխդ չես կարողանալու բարձրացնել։ Ադ ◆ Այս օրերին Սեփանակերտը կարծես հարություն է առնում, մոխիրներից փյունիկի նման կենդանանում, գլուխը հպարտորեն վեր բարձրացնում։ «Ազգ»◆ Այս ոտնակոխ և ընկճյալ Հայաստան հիմա գլուխը վերցնե՝ կանգնի միաբան և միասիրտ։ (Ծերենց)
ընդվզել, ծառս լինել ◆ Քիչ քիչ գլուխնին վեր կը բարձրացնեին և կը կտրտեին օղակները ստախոսության այն ցանցին, որով փաթթեր էին զիրենք՝ իրենց հզոր հարստահարիչները։
իրեն ինքնուրույն, անկախ պահել ◆ «Քանի թազա յա, քանի դեռ հլամ կլուխը պըրցըցրել չի, արի տյու տրյա կլխին տու, թող ոտը իրան յորղանի գյորյա [«համապատասխան»] մեկին»։
